“Er werd mij gezegd:
dat is misschien wel iets voor u. Ik was toen zo heel schuchter helemaal ineengedoken, schrik van alles
in de gang kopke naar beneden
In het begin dat ik fatik was ik was een stresskieken
Maar ik ben gegroeid door die job eigenlijk opengebloeid
Vroeger zat ik ergens in een hoekske. Ik heb mijn eigen verplicht om met gespreksgroepen mee te doen panische angst had ik daarvoor…
Mijn zelfvertrouwen was nul.
Dat is nu een pak beter fatik zijn heeft daar tuurlijk een rol in gespeeld.
Vroeger liet ik elk klein ding controleren Ik dacht altijd, het gaat niet goed zijn Dat is nu niet meer zo.
Mijn schrijven is er ook op vooruit gegaan
En het samenwerken met anderen Ik probeer de mens
naar zijn persoon te benaderen Ik probeer ook altijd zo te bemiddelen van, oh rustig mannen! Ik probeer, en leer.”
BART, 31 jaar, gedetineerdenteam ondersteuning activiteiten, houdt van muziek
Uit: Actieve participatie. De beleving van mensen in detentie in woord en beeld.